Trini’s carnaval

Nadat we nog een nacht voor anker hebben gelegen in Chacachacare (35 jaar geleden nog een leperakolonie), is dan de echte carnaval begonnen. Op dit eiland vertoeven de locals die de carnaval willen ontvluchten. Vooral Hindoes. We maken hier een wandeling naar de vuurtoren, die oliegestookt blijkt zijn en waar de hele omgeving op de berg vol met lege olievaten ligt en afval. #Beetje jammer uitzicht naar Venuzuela. We zien wel schildpadden in de baai zwemmen, wanneer we terugkeren naar de boot. Waneer we terugvaren naar Chaguaramas lezen we in ‘Chris Doyle’ dat in de baai aan de andere kant van het eiland in 2001 nog een boot is belaagd door piraten, waarschijnlijk uit Venuzuela.We hebben via Members Only een klein bedrijfje opgericht door Jesse en zijn vrouw – een taxirit geboekt naar- en van Port of Spain, ‘Mardi Gras the big day on tuesday’. Jesse zit in een klein kantoor tussen alle bootwerven in. Het is niet goedkoop voor Trini begrippen, maar we zijn in ieder geval zeker van vervoer en dat schijnt op carnavalsmaandag en dinsdag bijna onmogelijk te zijn. Auto’s huren is lastig en daarbij zijn de wegen ook niet alles. Ze rijden hier links, maar verder is er van de verkeersregels niets op te maken.

Vanuit het radionetje in de baai, en de informatie van ‘Fast Fred’ komen we te weten dat carnaval vieren in Trinidad een must is ondanks dat velen bang zijn voor criminaliteit. We gaan dan ook in de ochtend om 06:00 uur met de taxi naar Port of Spain (J’Ourvert start al op maandagochtend 02:00 uur). In het centrumgebied worden we afgezet en kunnen we op een tribune gaan zitten voor 80TT pp (10 euro). Maar een hele dag op een tribune zitten in de zon, dat is geen carnaval vieren, dus zoeken we zelf een mooie plek in de schaduw om de parade te aanschouwen. Wanneer deze start is niet geheel duidelijk, maar vele deelnemers lopen af en aan op zoek naar hun band (elke band komt uit een bepaald district met bijbehorend kostuum en thema). We genieten van al die opgemaakte dames- en heren, meestal erg schaars gekleed. Het is bijna hilarisch om te zien wanneer een ‘blanke’ toerist zich ook heeft ingekocht in een band en net zo schaars gekleed probeert mee te dansen.

Mooie meiden, maar ook babyboomers en bejaarden doen nog mee. Wanneer deze net zo schaars gekleed zijn, is dat toch wel een beetje genant. De meiden kijken dan ook hun ogen uit.

Wanneer de optocht in volle gang is, wordt het al erg warm en de muziek uit de wagens is erg hard. We besluiten nog even beschutting te zoeken in een nabijgelegen parkje om te eten en bij te komen. Daar zitten ondertussen vele bands uit te puffen op het gras, te eten, zich weer bij te smincken en te toiletteren. We eten hier kip met rijst en friet uit een ‘afhaalbak’, zoals er hier duizenden liggen naast de weg in Trinidad. Afval is overal een probleem. De meiden krijgen allemaal Carnavals accessoires aangereikt en ook worden er foto’s gemaakt van onze ‘blonde’ dochters. Trini’s zijn aardige mensen en goedlachs! Rond 13:00 uur starten er overal dansfeestjes met DJ’s en zangers vanaf trucks. We hossen er nog een tijdje tussen en gaan dan weer naar de taxi voor ons vertrek om 14:00 uur. Het feestgedruis komt nu pas echt op gang, het water wordt ingeruild voor bier en rumpunches, dus tijd om te gaan als gezin met jonge kids. Jammer de jammer… maar we hebben er ook van geproeft en genoten. Mijn conclusie: deze carnaval is echt bijzonder sfeervol en muziekaal (Calyspo, steel pan en soca), maar carnaval in Brabant en Limburg is zo gek nog niet!