Skypen met de Koningin

Vandaag wordt onze nieuwe Koning Willem-Alexander beëdigd en ingehuldigd en treedt Beatrix na 33 jaar af. Wat jammer dat we dat nu niet kunnen meemaken, maar we wilden er niet voor op St. Maarten blijven wachten. Wel kregen we een uitnodiging van het Nederlandse Consulaat om het K(r)onings ontbijt mee te maken in het Sheraton Convention Hotel, in de San Juan suite, op de 12e verdieping, met vanaf 7.30 live beelden van de inhuldiging. We waren van harte welkom, maar gezien we nu in het zuiden zitten is het nogal een vroeg vertrekken en zo’n 3 uur rijden. Dus dan maar zojuist ‘uitzending gemist’ en de website van ons Koningshuis bekeken, want goed internet hebben we hier in ieder geval wel. Met zijn allen zitten we gekluisterd te luisteren naar de speech van de Koningin op 29 april en plots zegt Enza “Mama, zijn we aan het skypen met Beatrix?”. Was het maar waar, zeg ik haar.

We voelen ons hier helemaal thuis in dit prachtige land en haasten ons dan ook niet. We hebben heerlijke dagen gehad met syWind Eagle, nemen weer afscheid en zijn ondertussen aan de zuidkust van het vaste land aangekomen. Het zou echt te jammer zijn om dit land snel te bekijken. Je moet het namelijk beleven. De vanuit marketingperspectief genoemde Spanish Virgin Islands waren prachtig. Vooral Culebra en Isla Culebrita zijn bijzonder. We zagen er prachtige zeeschilpadden, hawksbill-, of leatherbacks. Ze nesten hier op de prachtige stranden. In de ankerbaai horen we prachtige vogelgeluiden. De kippen, krabben en leguanen lopen hier op het land, zoals wij in Europa honden en katten hebben lopen.

De SVI genieten nog niet zoveel van het toerisme als de BVI of USVI, maar dat vinden wij niet erg. Laat ze nog maar even ‘ongerept’ blijven. We zien wel steeds meer ‘vertrekkers’ oftwel cruisers – met name Canadezen en Amerikanen – die een lange zeilreis maken. En dat is wel leuk, na alle charterboten en de gigantische cruiseschepen.

In Marina Puerto del Rey zien de kinderen twee zeekoeien, oftewel ‘manatí.’ langs de stijgers zwemmen. Moeder en dochter wordt ons later verteld. Ook zien we hier de ‘Black Pearl’ liggen. Niet in vol arnaat, maar de boeg van het schip is goed herkenbaar. Ja, de films blijven je hier achtervolgen. Na twee dagen in de marina te hebben gelegen, zijn we weer voor anker gaan liggen bij Isla Palominos. Met onze dingy gaan we in alle vroegte naar Isla Palominitos, echt een ‘picture perfect’ eilandje. Nadat de eerste dagjesmensen arriveren rond 11:00 uur met hun eigen speedboot, begrijpen we van een Puerto Ricaan dat dit de nieuwe start filmlocatie wordt in augustus van Pirates of the Carabien 4. We hebben de primeur. Jammer dat ‘Jack’ er vandaag niet was voor een eerste impressie.

Wanneer we de westkust afzakken, ankeren we bij Isla Vieques. Wanneer we net ons anker hebben laten zakken, ‘vliegt’ er letterlijk een rog boven het water. Gracieus maakt het dier drie grote vlinderbewegingen ver boven het wateroppervlak. Dat hebben we nog niet eerder gezien. Is de rog op jacht of wordt hij opgejaagd? We zien in de stille donkere nacht, fluoriserende vissen vs plankton (Bioluminescentie). Na een heerlijke zwemochtend, ontdekken we een pad naar een mangrovemoeras. We lopen over spons- maanachtig landschap, en zien krabbetjes en salamanders wegschieten.

Na school vertrekken we zondag 28 april naar de zuidkust van het vasteland. Het is vandaag windstil en na lange tijd motoren weer eens 3 uurtjes om de accu’s compleet vol te laden, want we kregen de walstroom in Puerto del Rey maar niet werkend. In de namiddag landen we in de baai van Patillas, waar de locals een heerlijke zondagmiddag beleven, met picknick, spelletjes met familie en vrienden op het grasveld, langs de kust. Er spelen livebandjes met opzwepende muziek en her-en-der wordt er gedanst. Er is geen toerist te bekennen en we genieten van een lokaal pilsje met tappas. Enza en Fenna spelen in de speeltuin met kleine Puerto Ricanen, ze hebben veel bekijks met hun blonde haren. De volgende dag zeilen we met 15 knopen wind, 20 mijl verder naar Salinas. Tussen de mangrove liggen we weer in een totaal andere wereld en genieten van een stille nacht.

Wanneer ‘ijs en weder dienende’ het toelaat, gaan we volgende week de beruchte Mono Passage door, om naar Bermuda te varen. Zo’n 850 mijl – oftewel 4,5 dag varen voor syModesty – naar het noorden. Daar zullen wij wel iets langer over doen…