Wielrennen op woensdag

Het is woensdagavond, net na achtten. “He Suz; als we nu in Nederland waren geweest had ik op de racefiets gezeten. Sterker nog, waarschijnlijk zitten mijn fietsmaatjes nu op de fiets”. Woensdagavond, acht uur, vast prik, rondje Drunense duinen, iedereen die zin heeft fietst mee, soms met z’n drieën, de laatste tijd met veel meer. Dan had ik ervoor gezorgd dat ik wat eerder als gebruikelijk thuis zou zijn, zodat ik nog snel een warme hap kan eten en dan snel omkleden en hup, op de fiets. Wie zou er vandaag mee zijn? Jeroen, Koen, Roland, Jorg? Zouden we weer zo hard fietsen, en zou ik het kunnen bijhouden als ik nog in training was? Bas fietst natuurlijk niet mee, want die zit ook op een zeilboot, maar andere Bas misschien wel (en dan gaat het vaak nog veel harder) en zou Rein nog in het laatste wiel rijden? Ik denk het niet eerlijk gezegd.

Met een beetje heimwee denk ik aan tegenwind, regen en een kont voor me, om achter te schuilen voor de wind. Ik mis het echt een beetje, en beloof jullie plechtig: volgend jaar ben ik weer van de partij. Zou dit een laatste stuiptrekking zijn van het grote loskomen en onthaasten. Vorige week moest ik ook ineens aan mijn werk denken… terwijl ik al drie maanden niet meer werk. Gek toch?

Helaas kon de fiets niet mee, en daarom dat ik me voorgenomen het hardlopen weer eens op te pakken. Ik had gehoopt dat te kunnen afwisselen met zwemmen, zodat ik toch een beetje beweging krijg. Dat heb ik nodig, heb ik de afgelopen tijd geleerd. Door mijn achillespee blessure was er niet veel te sporten bij. Bij vertrek liep ik nog serieus mank, en op de foto’s van de verschillende afscheidsfeestjes zag ik dat ik nog op krukken liep. Vanuit Nederland heeft iedereen erg meegeleefd met mijn pootje en dat vind ik super, dus vandaar even een kort bericht over de vorderingen. Bewegen op de boot en wandelen gaat me prima af, maar na een dag Santiago, merk ik wel dat ik iets teveel heb gelopen. Ik mis nog veel kracht in mijn kuit, het litteken ziet er prima uit, hoewel het erg hard is. Vandaag hebben we nieuwe hardloopschoen gekocht en daarmee kom ik in de laatste fase van revalidatie (denk ik zelf… maar ja, wie ben ik?). De oefeningen op de trap zijn af, en de explosieve oefeningen met springen op- en van een bankje gaan ook probleemloos. Dus nu de weide wereld in, lekker een stukje lopen.

@Jan en @Joost: ik moet van Suz opschrijven: van het hele trainingsschema is weinig terecht gekomen. Persoonlijk vind ik dat ik het best prima heb gedaan, maar eerlijk is eerlijk, niet elke dag drie setjes van drie.