Geen Spanje, toch Engeland

Samen met de Mathiba vertrekken we vanuit Duinkerke, met als doel Spanje en een aantal uitwijk opties voor onderweg. We vertrekken om 6.00 uur, zodat we optimaal gebruik maken van de stoom in het kanaal. Als e om 5.30 wakker worden en de haven in kijken zijn de eerste boten al vertrokken: we zijn niet de enige die hier al een tijdje verwaait liggen. We motorzeilen het eerste stuk tot ruim voorbij Calais. Daarna stellen we de koers een beetje bij en kunnen we scherp aan de wind bijna de hele dag dorvaren. We halen makkelijk 6 knopen maar het leven aan boord is niet echt prettig. De meisjes blijven lang in bed liggen, en zoals afgesproken kleden we ze snel aan en zetten we ze buiten in de kuip. Dit lijkt ons de beste oplossing om te voorkomen dat ze zeeziek worden en het werkt tot nu toe prima. Onderweg hebben we nog een paar keer via de marifoon contact met de Mathiba en krijgen we een update van het weer. In de avond valt de wind weg en zetten we de motor bij. Nachten doorvaren is voor ons niet echt een bezwaar, we verdelen de wachten en maken  ons klaar voor de nacht. Ergens in de nacht verliezen we contact met Mathiba. Wij varen bewust s’ nachts niet te hard omdat het geluid van de motor best overheersend is. s’ Ochtends pikken we een mooi windje op en met de halfwinder erbij loopt ons bootje prima. Toch zijn de vooruitzichten niet optimaal, en nog een nacht motoren, daar hebben we niet zoveel zin in. Niet dat we van die puristen zijn, dat alles zeilend moet gebeuren, maar het is gewoon niet confortabel. Daarnaast verwachten we als we doorvaren in Biscay ook niet voldoende wind om in één keer over te steken.  Volgens de vaarwijzer komen we vlak langs een van de mooiste kanaaleilanden en de keuze is snel gemaakt, we maken een tussenstop in Alderney.

Zat. 21/7 Alderney (2500 bewoners, oer-Brits)):  Braye Harbour, heeft een fijne ruime haven met meerboeien en ankerplaatsen. Aangezien we in het Carieb veel zullen gaan ankeren vinden we dit wel een goede training, en vol trots liggen we in één keer perfect achter ons eigen anker. Nog steeds hebben we in ons achterhoofd ‘dat gunstige weather window’ om Biscay over te steken, dus we besluiten 1 dag te blijven. Met gehuurde mountainbikes toeren we het wonderschone eiland over, genietend van het mooie weer dat het leven een stuk aangenamer maakt. Ruige rotskusten, groene hellingen, meeuwen en spierwitte zandstranden. Net het paradijs… Rond lunchtijd stoppen we in een prachtige typisch Engelse bloementuin voor een heerlijke Britse lunch, Fisch and chips voor de kids en bier en een sandwich voor ons. In een baai kleden we de meiden om, en in no-time liggen we in het water. In mijn EK Bjorn Borg onderbroek (als stand-in zwembroek).

Het is echt super mooi hier, het weer is goed, we liggen heerlijk beschut dus besluiten we maar wat langer te blijven. Waarom haasten als we het hier zo goed hebben? We waren op weg naar Spanje in de hoop op mooi weer, maar zo ver hoeven we dus niet te varen. De meisjes vinden al snel vriendinnen uit NL om mee te zwemmen en spelen de hele dag op het strand en met de rubberboot.

Di 24/7 We besluiten te vertrekken. Het weer is gunstig, maar de wind is matig tot zwak. Zoekend naar de juiste getijden besluiten we hier rond 11:00 uur weg te varen – niet via de beruchte Race van Alderney, maar via de westkant.  Hm, toch niet helemaal begrepen hoe de stroming hier werkt, want we hebben helaas 3 uur lang 2 knopen stroming tegen.  Om 12:30 uur stellen we ons plan bij en besluiten naar Sark te varen. We willen niet motoren en de halfwinder heeft ook te weinig wind om ons verder te brengen richting Brest. In de namiddag bereiken we Sark, Dixart Bay (500 bewoners, waarvan 2 agent, autoloos, en in 1565 onder Koningin Elizabeth gekoloniseerd), ook al zo’n bijzonder paradijselijk Kanaaleiland. Na drie keer lukt het ons het anker goed uit te brengen. Met een ankeralarm (bij hoogwater stijgt het hier bijna 8 meter!) dommelen we de nacht in. In de vroege ochtend gaat het ankeralarm af, maar al snel liggen we weer op 1 oor. Vals alarm… of toch niet?

We slapen lekker uit en na het ontbijt besluit Thijs met de bijboot naar het stand te varen. Suzanne controleert nog even het anker en de positie en ze komt tot de conclusie dat ons anker toch is gaan krabben.. de baai uit. Toch even allemaal terug aan boord en we leggen de boot dichter bij het strand, gooien opnieuw een anker uit en besluiten de wandeltocht naar The Hill te maken. Alsof we in het dorpje van Astrid Lindgren zijn terechtgekomen, kijken we onze ogen uit. Stoffige zandwegen, prachtige bloemen, paard en wagen en een enkele tractor.  Kortom: prachtig!