Zeiltocht naar het Carieb – deel 1
Zondag 13 januari, 09:40 uur zijn we vertrokken uit Paramaribo voor een tocht van zo’n 500 mijl naar Tobago. Ik ga nog even de mast in voor een laatste check voordat we wegvaren uit Waterland. Thijs zijn moeder, Mia zwaait ons uit in Paramaribo, zij gaat nog een paar dagen struinen in en rond Paramaribo voordat ze weer naar huis gaat. De eerste dag en avond verloopt prima. Er staat 15-20 knopen wind uit het NNO. In de nacht wordt de zee wat ruwer en gelukkig slapen de kids snel, maar het wordt een pittige nacht voor Thijs en mij. Het is nog een vrij ondiepe zee en na 3 weken land onder de voeten, betekent dat toch weer inslingeren voor ons allemaal dit keer. Heel vervelend als je daar ook nog een buikgriep bij hebt opgelopen. Ik doe wat ik kan, maar eigenlijk wil ik alleen maar slapen. De meiden slapen ook veel en we hebben 172 mijl gezeild na 30 uur varen.
Wanneer ik net met Isis buiten zit, met ons hoofd lekker in de wind, zien we een orka verschijnen! Helaas maar van korte duur, maar we hebben ‘m gespot, vrij dichtbij de boot. We doen het rustig aan, de zee is inmiddels weer zo’n 850 meter diep… we komen er wel, ‘Harry’ de Hydrovane stuurt ons wel.
Mi e sjie joe Suriname
Zo zeg je ‘tot ziens’ in het Srannan Tongo. Wat hebben we genoten van de tijd in Suriname. Hier gaan we zeker nog een keer terug. De kinderen hebben hier ook een fantastische tijd gehad, de Nederlandse taal, de aardige bevolking, het bezoek van oma Mia, de tocht met haar naar het binnenland en natuurlijk de heerlijke Marina Waterland, waar we vele Nederlandse zeilgenoten en vrienden tegenkwamen. Oud en Nieuw in Paramaribo en nu ik dit schrijf liggen we voor anker op de Surinamerivier bij Paramaribo, waar een heerlijk feest gaande is met fijne muziek. Een mooier afscheid van Suriname kan ik me even niet voorstellen. Vanmiddag de centrale markt bezocht en de heerlijkste verse groenten en fruit gekocht. We sloten af bij ‘t Vat…
Voor het eerst sinds een half jaar varen we naar het Noorden… dus eigenlijk is dit ook halverwege onze reis. We hebben nu zin in het Carieb en vertrekken morgenvroeg met de ‘cola’stroom mee naar ‘buiten’, de oceaan op. Het is 500 mijl varen naar Tobago, waar we zo’n kleine vier dagen over gaan doen.
Read MoreBoven Surinamerivier – deel 2
Danpaati ligt zo’n 350 km van Paramaribo. Je volgt de enige verharde weg, welke geschonken is door China in 2009, waardoor je hier in ieder geval niet meer komt vast te zitten of moet hobbelen over een bauxietweg. De lodge is sinds 29 december jl. weer open gegaan, daarvoor was de waterstand nog te laag. Christa vertelde ons bij aankomst dat ze er 6 uur over had gedaan per Korjaal om er te komen oudjaarsdag.
Read MoreBoven Surinamerivier – deel 1
We zijn ondertussen twee weken in Suriname en het bevalt ons nog steeds erg goed hier. Mia is ons op komen zoeken in Waterland, ze was tenslotte nauwelijks aan boord geweest in Portugal, na haar verrassingsbezoek. We gaan met haar het binnenland van Suriname verkennen. Stroomopwaarts ligt een eilandje voor het dorpje Dan. Daar is een mooie lodge genaamd Danpaati, welke zich nadrukkelijk richt op duurzaam toerisme, waar de directe omgeving beter van wordt. De mensen die er werken, komt dan ook voor het grootste deel uit een van de twaalf dorpen uit de omgeving, en ook het eten wordt zoveel mogelijk ingekocht bij locale leveranciers.
Read MoreVolg ons overal
Recent Comments