Storm in Ria de Camariñas

Vanuit Laxe vertrekken we in de vroege middag naar Camariñas. Heerlijk motorzeilend langs de kust, met een Horster muziekje erbij. Onderweg zet Thijs zijn visplankje uit en voor we het weten hebben we een mooie makreel te pakken. De zeemeeuwen gieren om onze boot, maar Thijs laat zich niet kisten… voor we er erg in hebben zit er Grouster Beerenburg in de kiewen en wordt zijn kop eraf gehakt. Daarna nog twee keer een vissenbek aan de haak, maar geen vis meer.

We zijn nu al een weekje in deze regio. De eerste Ria’s vallen wat ons betreft een beetje tegen. Misschien hadden we ook wel hoge verwachtingen. Zo hebben de Kanaaleilanden veel meer indruk op ons gemaakt. Daarnaast voelt het ook anders als je ‘verwaait’ ligt. De tapas zijn heerlijk evenals het verse fruit, maar de straten zijn vaak vuil. De eerste nacht ankeren in Camariñas was een bijzondere. Tegen 17:00 uur kwam het voorspelde slechte weer eraan. We wilden ons anker wel eens goed testen – en we tikten rond 23:00 uur 45 knopen over dek aan. Storm dus. Dat zat niet helemaal in de weersvoorspelling, maar ons anker hield het prima. We zwieperden wel 300 graden om ons anker heen (zie ons ankertrack op de GPS), maar we bleven liggen. Om middernacht nam de storm af en zijn we ‘rustig’ gaan slapen.

Nadat we drie nachten voor anker hebben gelegen in Camariñas, zijn we verhuisd naar de ‘overkant’ Muxia. Een nieuwe haven, maar wel onbeheerd. Volgens de verhalen is er onenigheid in de Gemeente over het beheer en vandaar dat iedereen hier nu gratis kan verblijven incl. stroom. Water is er niet. Er is hier een hele Nederlandse enclave… (zegt dat iets over ons?).

Er is een prachtig zandstrand, waar de meiden zich meer dan goed vermaken. Het eerste wat Enze doet als ze het strand ziet: kleren uit en in haar nakie de zee in rennen. Compleet koppie onder en weer heen-en-weer rennen… echt vermakelijk om te zien. Fenna zit anders in elkaar… zij gaat meteen jutten, struinen, schelpen en stenen zoeken. Voor je het weet is ze een kilometer verder gewandeld, om vervolgens hard terug te rennen en ons haar ‘schatten’ te laten zien. Ook zoekt ze stenen voor oma Tiny. Isis trekt haar wetsuit aan, heeft haar haar mooi opgestoken en snorkelt de bodem af naar vissen en krabben.

Morgen, maandag 20 augustus zullen we ‘Cabo Fisterra’ ronden, dan is er een beetje wind voorspeld uit het noorden. We koersen dan waarschijnlijk af op Muros. Morgenvroeg eerst school, boot gereed maken, vishengel uit en varen maar…