Eindelijk komt er nu echt verandering in ons gedrag, ons referentiekader, in onze denkpatronen en het maken of wijzigingen van plannen. Zouden we dan nu echt onthaast zijn? Afgelopen maanden van voorbereiding, onverhoopt de verkoop van ons huis (zes dagen voor vertrek), school, werk en het drukke gezinsleven hebben hun tol geëist. We moesten gewoon letterlijk afkicken. Natuurlijk waren er al veel mooie dagen afgelopen 8 weken, maar het voelde ook nog wel als vakantie. Zo nu en dan liepen we elkaar in de weg, wilden we allemaal iets anders of zat er wel iemand niet lekker in zijn vel. Geen heimwee, maar gewoon onrust. Het zeilen was het probleem ook niet, maar wel ‘je draai’ vinden. Met elkaar, maar ook je eigen plek vinden. Onthaasten, geen lijstjes of stress… Ik heb me vaak afgevraagd: wat erg eigenlijk, dat een gemiddelde Nederlander maar 2,5 week zomervakantie kent… We hebben er dit keer wel 7 weken voor nodig gehad…
Inmiddels zijn we serieus gestart met school op de boot; groep 1, 3 en groep 6 krijgt les van Thijs en mij. Daar genieten we allemaal van. We waren blijkbaar ook wel aan toe; regelmaat. Rust is er inmiddels ook genoeg. Na school een kleine ‘siesta’, gevolgd door strand, zwemmen, struinen, ontdekken en stenen beklimmen. Bedenken wat we gaan eten, boodschapje doen en samen koken of juist even iets voor jezelf doen. Het doet me goed, dat het tij is gekeerd. Dat we er allemaal van genieten en dat het ons ook dichter bij elkaar brengt. Fenna heeft inmiddels Spaanse vriendinnetjes gemaakt, Enza zingt en danst elke dag en Isis besteld zelf haar boodschappen. Op naar de volgende Ria naar de volgende ervaring.
Volg ons overal
